A sexualidade na súa dimensión biolóxica, psicolóxica e social

Está demostrada a capacidade da muller, cando a excitación é moi intensa ou durante o orgasmo, de emitir de maneira pulsátil fluídos pola uretra, que non corresponden a ouriños e que, polo que parece, non teñen unha función lubricante, posto que se emiten ao orgasmar. Nun intento de correlación co que acontece no home, denominouse a este feito eyaculación feminina.

O líquido expulsado procede das glándulas parauretrales e/ou de Skene, situadas na parede anterior da vagina, que rodeando a uretra da muller desembocan nela a través de pequenos orificios. É unha zona na parede anterior da vagina especialmente erógena e que é coñecida como Punto G. O fluído que desprenden as glándulas ten un contido en fosfatasa aceda prostática e glicosa en cantidades moito maiores que a que contén os ouriños. Estas sustancias tamén se atopan no seme do home, procedentes da próstata.

Os últimos estudos apuntan a que a muller eyacula, aínda que é frecuente que para moitas delas e as súas parellas este feito pase desapercibido. É evidente que a muller expele un fluído que non é ouriños, segregado polas glándulas parauretrales, pero noutros casos, é probable que o líquido sexa unha mestura de eyaculación e ouriños, ou só ouriños, porque durante o orgasmo prodúcese unha relaxación da musculatura pélvica e do esfínter uretral que facilitan a eyaculación e a micción, o que sucede aínda con máis frecuencia se se presenta algún tipo de incontinencia urinaria. O fluído expulsado, ás veces en moi pequenas cantidades, é fácil que se confunda coa suor ou coa lubricación vaxinal que sucede durante a excitación.

A existencia do Punto G foi demostrada e o seu palpación, sempre difícil, é posible

A existencia do Punto G foi demostrada e o seu palpación, sempre difícil, é posible cando as glándulas parauretrales están máis repletas de fluído. Isto sucede si transcorreu suficiente tempo, xeralmente un mínimo de varios días, dede a última vez que se experimentou un orgasmo. Na fase orgástica da resposta sexual prodúcense contraccións musculares, tanto da musculatura perineal como vagial e das glándulas que así baleiran o seu contido. Desta forma, canto máis frencuentes sexan os orgasmos, máis difícil resulta apreciar a palpación.

O punto G masculino

Dado o éxito mediático que tivo todo o concernente ao chamado Punto G feminino, non foron poucos os que, por diversas razóns, aproveitaron o tema para tentar captar a atención falando dun punto G masculino. Isto non é senón darlle nome a unha zona sexualmente estimulable e oculta no interior dalgunha cavidade orgánica. Trátase, en definitiva, da próstata e a posibilidade de sentir pracer mediante a súa masaxe a través do ano.

Que fai que fascine a soa suxestión dun punto G no home? Á marxe do pracer que ocasiona, do mesmo xeito que na muller, a suxestión de algo oculto, que hai que atopar, pode requirir certa experiencia e que pode ser compartido por vez primeira con alguén representa unha maneira máis de alimentar a fantasía sexual. Que ese lugar oculto alcáncese a través do orificio anal pode facerlle sentir incómodo ao home heterosexual, pois lle enfronta á idea de sentir pracer en resposta a unha penetración anal.