Ir o contido principal
03

A educación sexual e os dereitos sexuais

La educación sexual y los derechos sexuales :: Declaración dos dereitos sexuais

Declaración dos dereitos sexuais

No XIII Congreso Mundial de Sexología, celebrado en Valencia o 29 de xuño de 1997 coa lema "Sexualidade e Dereitos Humanos" e no que participaron delegados de máis 60 países, aprobouse a Declaración de Valencia dos Dereitos Sexuais (Cadro 1) que foi celebrada e reproducida por numerosas publicacións científicas e sociais. Esta declaración foi aprobada pola Asemblea da Asociación Mundial de Sexología (WAS) no XIV Congreso Mundial de Sexología en Hong Kong, en 1999.

A Declaración dos Dereitos Sexuais constituíu un dos elementos fundamentais do novo documento sobre Saúde Sexual elaborado por un comité de expertos a instancias da OMS en Guatemala no ano 2000.

Os dereitos sexuais son dereitos humanos universais baseados na liberdade, dignidade e igualdade inherentes a todos os seres humanos. Dado que a saúde é un dereito humano fundamental, a saúde sexual debe ser un dereito humano básico. Para asegurar o desenvolvemento dunha sexualidade saudable nos seres humanos e as sociedades, os dereitos sexuais seguintes deben ser recoñecidos, promovidos, respectados e defendidos por todas as sociedades con todos os seus medios.

Declaración dos dereitos sexuais

  1. O dereito á liberdade sexual. A liberdade sexual abarca a posibilidade da plena expresión do potencial sexual dos individuos. Exclúese toda forma de coerción, explotación e de abusos sexuais en calquera tempo e situación da vida.
  2. O dereito á autonomía, integridade e seguridade sexual. Este dereito inclúe a capacidade de tomar decisións autónomas sobre a propia vida sexual dentro do contexto da ética persoal e social. Tamén están incluídas a capacidade de control e goce dos nosos corpos, libres de tortura, mutilación e violencia de calquera tipo.
  3. O dereito á privacidade sexual. Este involucra o dereito ás decisións e condutas individuais realizadas no ámbito da intimidade, a condición de que non interfiran nos dereitos sexuais doutros.
  4. O dereito á equidad sexual. Este dereito refírese á oposición a todas as formas de discriminación, con independencia do sexo, xénero, orientación sexual, idade, raza, clase social, relixión ou limitación física ou emocional.
  5. O dereito ao pracer sexual. O pracer sexual, incluíndo o autoerotismo, é fonte de benestar físico, psicolóxico, intelectual e espiritual.
  6. O dereito á expresión sexual emocional. A expresión sexual vai máis aló do pracer erótico ou os actos sexuais. Todo individuo ten dereito a expresar a súa sexualidade a través da comunicación, o contacto, a expresión emocional e o amor.
  7. O dereito á libre asociación sexual. Significa a posibilidade de contraer ou non matrimonio, de divorciarse e de establecer outros tipos de asociacións sexuais responsables.
  8. O dereito á toma de decisións reprodutivas, libres e responsables. Isto abarca o dereito a decidir ter ou non fillos, o número e o espazo entre cada un, e o dereito ao acceso pleno aos métodos de regulación da fecundidade.
  9. O dereito a información baseada no coñecemento científico. Este dereito implica que a información sexual debe ser xerada a través da investigación científica libre e ética, así como o dereito á difusión apropiada en todos os niveis sociais.
  10. O dereito á educación sexual integral. É un proceso que se inicia co nacemento e dura toda a vida e que debería involucrar a todas as institucións sociais.
  11. O dereito á atención da saúde sexual. A atención da saúde sexual debe estar dispoñible para a prevención e o tratamento de todos os problemas, preocupacións e trastornos sexuais.

Os dereitos sexuais son dereitos humanos fundamentais e universais. 

Declaración do XIII Congreso Mundial de Sexología, 1997, celebrado en Valencia, revisada e aprobada pola Asemblea Xeral da Asociación Mundial de Sexología, WAS, o 26 de agosto de 1999, no XIV Congreso Mundial de Sexología, celebrado en Hong Kong, República Popular Chinesa.