A sexualidade na súa dimensión biolóxica, psicolóxica e social

A resposta sexual humana é unha sucesión de acontecementos fisiolóxicos cuxo fin é o axeitado desempeño da actividade sexual. Para que esta sexa posible, os órganos xenitais deben experimentar cambios importantes na súa forma e a súa función a través dun proceso de excitación, de tal modo que o coito é imposible si o pene permanece flácido ou a vagina está seca e non se dilatou. Convén destacar que o coito vaxinal non é o fin do proceso de resposta sexual. Aínda que así suceda en boa parte dos encontros sexuais heterosexuais, os procesos fisiolóxicos denominados resposta sexual acontecen igualmente en calquera outra forma de actividade sexual pracenteira, con independencia de si esta alcanza algunha ou algunhas descargas orgásticas.

Até hai poucos anos tíñase a idea de que na resposta sexual humana producíase unha única fase que abarcaba todo, sen límites entre o desexo e o orgasmo. Como consecuencia diso, todos os trastornos sexuais considerábanse unha única entidade clínica, sen diferenciar entre eyaculación precoz ou disfunción eréctil e anorgasmia. O home incapaz de desempeñar a actividade sexual, con independencia da orixe do problema, era incluído dentro do grupo de homes con problemas de impotencia. O mesmo ocorría coas mulleres, cuxos problemas sexuais se englobaban dentro do grupo que padecía frigidez, denominados resposta sexual.

Master e Jonson, investigadores en Saint Louis, Missouri, considerados por moitos como os pais da sexología moderna, romperon cos prexuízos emocionais que impedían o estudo científico da fisiología sexual e analizaron, de maneira moi detallada, as interaccións sexuais de 382 mulleres e 312 homes de 18 a 89 anos, en máis de dez mil episodios de actividade sexual. En 1966 publicaron no libro 'Resposta Sexual Humana' as conclusións das súas investigacións.

Algunhas delas foron:

• A importancia do clítoris na excitación e o orgasmo da muller.
• A descrición da posibilidade de orgasmos múltiples na muller.
• A identificación, no home, do "punto de inevitabilidad eyaculatoria", momento no que proceso eyaculatorio actívase desde o interior e xa non pode deterse.
• A descrición do "período refractario" tras a eyaculación no home, período de tempo que varía duns a outros, durante o que, aínda que haxa estimulación, non hai resposta sexual nin é posible a emisión de esperma.
• A capacidade sexual dos adultos de maior idade.
• A similitude esencial da resposta sexual do home e a muller.

O descubrimento de que a muller non experimenta período refractario e o da súa capacidade multiorgásmica impactaron fortemente na sociedade da época e serviron para desinflar o mito da superioridade sexual masculina.